Maandag 26 juni - GEORGE TOWN, PENANG

26 juni - GEORGE TOWN, PENANG

Om 09:00 stond ik klaar om in de bus naar Penang te stappen. Alles verliep vlekkeloos! Ik zat perfect op tijd, gezond ontbeten en wel in de bus naar Penang. Na een tijdje gereden te hebben maakten we de eerste stop waar meer mensen instapten. Ik was eigenlijk best wel lekker in slaap maar omdat de bus volraakte besloot ik toch even half in slaap erg solidair, mijn rugzak van de stoel naast me te pakken. Nou ehh dit had ik dus beter niet kunnen doen want op een gegeven moment werd ik wakker van de persoon die naast me zat. Hij hing volledig tegen me aan en reageerde absoluut niet op een duwtje. Daar kwam nog bij dat ie niet echt prettig rook. Tijdens de periode die daarop volgde heb ik me voornamelijk bezig gehouden met het bedenken van tactieken hoe ik dit toch eens zou aanpakken. 
Ik begon met het verplaatsen van mezelf. Ik ging zo ver mogelijk naar links, tegen het raam aan zitten zodat ik hem in ieder geval niet meer aan hoefde te raken. Dat schoot helaas niet veel op want omdat we een soort van door de bergen reden viel hij natuurlijk met elke bocht meer mijn kant op. Toen ging ik over op tactiek numero 2. Ik besloot gewoon breed te gaan zitten en met veel kracht hem steeds met mijn schouder op afstand te houden. Ook deze tactiek was niet zo geslaagd, hij hing namelijk gewoon met zn volle gewicht tegen me aan terwijl hij knikkebollend steeds dichterbij kwam en me steeds bijna een kopstoot gaf. Op een gegeven moment was ik er toch wel een beetje klaar mee dus besloot ik het noodplan toe te passen. Ik wachtte tot de bus een grote/scherpe bocht naar rechts moest nemen en ging net op dat moment naar voren op het puntje van mijn stoel zitten. Hierdoor viel hij helemaal naar de andere kant en schrok wakker. Very evil maar had to be done muaha. Ik deed alsof mijn neus bloedde en ging gewoon weer terug in mn stoel zitten. Toen was het probleem opgelost en kon ik rustig chillend de reis voortzetten haha. 

Na een paar uur rijden kwamen we bij de ferry aan. Dat ging allemaal vrij soepel en een halfuurtje later  stond ik te wachten op de lijnbus die me naar Love Lane zou brengen. Ik had van mn Duitse vriendin een paar tips gekregen waar ik het beste kon kijken voor een hostel en wat andere leuke dingen als activiteiten, lekkere eettentjes etc etc. Ik stapte uit bij Love Lane en ging op zoek naar een hostel. Dat duurde gelukkig niet lang voordat ik er een gevonden had en checkte in. 

Ik sliep in een heel klein maar prima kamertje met een stapelbed en één los bed erin gepropt. Toen ik incheckte was ik nog de enige in die kamer van drie en koos dus mooi voor het losse bed. Ik zette mijn spullen neer, trok wat anders aan en besloot het stadje maar eens een beetje te gaan verkennen. Ik was in de veronderstelling dat ik wel even naar het strand kon gaan en daar even kon gaan chillen. Maar ik kon geen strand vinden. Ik besloot het aan iemand te vragen die persoon vertelde me dat er hier in George Town eigenlijk geen strand is, lekker ingelezen ier maar dat mocht de pret niet drukken. Ik ben gewoon even op een betonnen rand gaan zitten en heb daar over de zee gekeken. Na een tijdje rondgelopen te hebben en ik de betonnen rand aan zee wel zat was liep ik terug naar mijn hostel. Daar trof ik mijn nieuwe kamergenote aan. Het was een enorme Amerikaanse vrouw van een jaar of 30. Ik begroette haar en ging mijn spullen bij elkaar rapen om te gaan douchen. Voordat ik de kans kreeg om de kamer uit te lopen begon de vrouw een gigantische klaagzang te houden over dat de kamer veel te klein was, er geen kluisjes in het hostel waren, er super veel muggen rondvlogen in de kamer, haar backpack veel te zwaar was en dat ze lichter wou reizen. Ik zei haar dat als ze dat echt wou misschien wat kleren achter moest laten en alleen het hoognodige mee moest nemen. Nou dat was dan ook weer geen optie. Na heel haar geklaag aangehoord te hebben en haar vriendelijk wat tips gegeven te hebben (alsof ik de professionele backpacker itself ben) meldde ik haar dat ik even ging douchen als ze het niet erg vond. Na de douche ben ik in een keer naar buiten gelopen en heb daar onder het genot van een biertje voor het hostel even heerlijk mensen zitten observeren. Het was inmiddels donker geworden, wat betekend dat de hostels, restaurants en barretjes de muziek gestart hadden. Je hoorde wel wat muziek in onze kamer maar het was niet bepaald oorverdovend en vervelend. Terwijl ik daar met mezelf zat te chillen werd ik aangesproken door iemand die bij het hostel naast mijn hostel zat. Ze vroeg of ik wilde joinen voor een drankje want vrouwen kregen een gratis drankje. Nou ehh dat liet ik me uiteraard niet twee keer vertellen en schoof een terrasje op om hun te vergezellen. Al snel bleek dat ze ook Nederlands was en ook nog eens in Den Bosch woonde. Kleine wereld zeggen ze dan he. Het klikte echt super goed en het was super gezellig dus besloten we maar eens een kijkje te gaan nemen in de kroeg. Ik zat nog in mn sportlegging en n verlept t shirt dus zei dat ik me even snel ging omkleden en dan weer terug kwam. Toen ik boven kwam om me om te kleden werd ik wederom verwelkomd door die enorme Amerikaan met deze keer een klaagzang over een nieuwe kamergenoot en de muziek buiten. Ook was ze niet al te happy met het feit dat ik op stap ging. Ik probeerde niet te veel terug te zeggen want ik was er onderhand wel een beetje klaar mee. Ik plaatste een subtiele opmerking waarin ik duidelijk maakte dat ze zich wel in een backpackers hostel bevond, kleedde me snel om en peerde m eruit. 

De rest van de avond was super gezellig. Cait en ik hebben ons kapot gelachen om de voorschutte mensen in die kroeg en gezellig wat drankjes gedronken. Toen ik terug kwam in mn hostel om naar bed te gaan deed ik zo zachtjes mogelijk om de amerikaan maar niet wakker te maken. Toen ik door de gang naar mijn kamer liep hoorde ik hetgeen waar ik al bang voor was me al tegemoet komen, ik hoopte nog dat het geluid uit de kamer naast ons zou komen maar helaas toen ik de deur open deed werd ik verwelkomd met het heerlijke geluid van een luid snurkende vrouw. Ik deed mijn oordoppen in en ben gaan slapen. De volgende ochtend heb ik mn spullen snel ingepakt en ben ik verplaatst naar het hostel ernaast waar Cait ook verbleef. Probleem opgelost! 

Ik had voor vandaag al bedacht om een hike te gaan doen in het national park van Penang. Ik had Cait daarover verteld en dus besloten we om gezellig met z'n tweeën te gaan. We hadden om 10 uur afgesproken maar ik had me een klein beetje verslapen en het uit- en inchecken duurde iets langer dan verwacht. Uiteindelijk vertrokken we rond een uur of 12 met de bus richting national park. Een uur later stapten we uit en begonnen aan onze hike. Voordat je het park binnen gaat staan er een aantal kraampjes die je een boottrip aanbieden. Er zijn namelijk een aantal routes die je kunt volgen, 2 daarvan eindigen op een strand. Eentje op turtle beach en die andere op monkey beach. Je kunt ze allebei doen maar omdat er maar 1 pad is wat op een gegeven moment in tweeën splitst kun je het beste lopen naar turtle beach en dan de boot naar monkey beach nemen. Anders moet je eerst naar het ene strand lopen, dan weer een groot deel van de weg terug naar het splitsingspunt en dan de andere weg weer uitlopen. We vonden de boot een beetje te duur om allebei te doen en het was ook een beetje te laat om allebei de wegen te lopen. Dus besloten we naar monkey beach te gaan, waar je ook kunt zwemmen, en dan de boot terug te nemen. 

Het was dik 1,5 uur lopen naar monkey beach en de natuur was echt super mooi. Eenmaal daar kleedden we ons om in onze bikini's en hebben heerlijk een duik genomen in de zee. Eindelijk! Na al die tijd in steden doorgebracht te hebben was ik dan eindelijk aan zee. Ik was blij. 

We hebben de rest van de middag lekker gerelaxed op het strand en in het water en aan het eind van de middag de boot terug gepakt. Je betaalde 50 riggit voor een boot. Maakt niet uit hoeveel mensen erop zaten. Wij hadden van te voren al zo'n ticket geboekt bij een van die kraampjes bij de ingang van het national park. Op het strand kwamen we nog wat mensen uit ons hostel tegen die ons vroegen of ze bij ons op de boot mee terug mochten. Voor ons natuurlijk helemaal prima want daardoor werd de boot alleen maar goedkoper. Goed geregeld en wel keerden we terug naar het begin van het national park. Omdat we inmiddels wel honger hadden besloten we samen met twee anderen van ons hostel, eerst even wat te eten te scoren voordat we weer een dik uur in de bus terug gingen zitten. We vonden een burger kraampje langs de weg waar we een heerlijke burger genuttigd hebben. De bussen rijden niet echt op logische en/of vaste tijden dus we hadden zoiets van nou we zien wel wanneer die bus arriveert. Tijdens het eten van die burger, wat misschien 20 minuten was, kwamen er al 3 bussen voorbij dus we hadden zoiets van nou dat komt helemaal goed! Toen we eenmaal die burger op hadden liepen we terug naar het busstation. Het duurde maar en het duurde maar voordat er een bus kwam. Intussen was het al donker geworden en een dik uur later kwam er dan eindelijk een bus waar we in konden stappen. Bij het instappen wilde de buschauffeur niet dat we betaalden voor onze tickets, wat natuurlijk best wel raar was. We dachten nog nou ehh oke lucky day dan he! Maar dat duurde niet lang. Een paar kilometers verder parkeerde de buschauffeur de bus en werden we de bus uitgezet. De beste man sprak geen woord Engels en dus hadden we geen flauw idee wat er gebeurde. Ook hij stapte uit en verliet het busstation. Nou zaten we dan te koekeloeren langs de weg, bij een donker busstation. Ook hier hebben we zeker weer een dik uur staan wachten totdat we het echt zat waren. Omdat we toch met z'n vieren waren besloten we een Uber te bestellen die ons terug zou brengen. Ook dit was geen top plan want de app gaf meerdere keren aan dat ze geen chauffeurs voor ons konden vinden. Nou ook helemaal top. Ik besloot om aan de weg te gaan staan en een taxi aan te houden als ie langs kwam. Maar helaas zaten we helemaal aan het 'eind puntje' van Penang en kwamen er nauwelijks geen taxi's langs. Na ook hier weer een eeuwigheid gewacht te hebben zag ik op een gegeven moment een taxi stilstaan een paar 100 meter verderop. Ik trok mn rugzak strak op mn rug en trok een sprintje naar de taxi. Again no luck with this one... De beste man vertelde me dat het echt heeeel bizar druk was op de weg naar George Town en dat dat de reden was dat hij omgekeerd was en nu onderweg naar huis was. Ik bedankte de beste man en liep terug naar het busstation. Op dat moment kwam de buschauffeur die ons 1,5 uur daarvoor uit de bus had gebonjourd aanlopen en startte de bus om zijn weg voort te zetten. Wat bleek nou: hij had gewoon even lekker uitgebreid zitten dineren. Maakt niet erg, we waren allang blij dat we niet meer hoefden te wachten en aan onze reis terug waren begonnen. 

De taxi chauffeur had zeker geen woord gelogen want het duurde niet lang voordat we in een gigantische file belandden. We hebben er een dikke 2 uur over gedaan voordat we eindelijk terug in George Town waren. Het was inmiddels een uur of elf dus besloten Cait en ik om ons maar eens om te gaan kleden en wat te gaan eten. Daarna weer gezellig drankjes gedronken en leuke mensen ontmoet. 

The next day zijn we vooral niet te vroeg opgestaan en hebben we rustig aan gedaan. Rond een uurtje of twaalf besloten we toch maar eens wat te gaan doen met ons leven en de streetart in George Town te gaan bekijken. We vroegen een kaart waar al de streetart plekken op aangeduid zijn en huurden een ROZE fiets bij de supermarkt op de hoek. Dit waren absoluut de kutste fietsen die we ooit in onze levens gezien hadden. VET klein en gammel, met bewegende zadels en zonder werkende remmen. Maakt niet uit we hadden in ieder geval een soort van vervoersmiddel. We begonnen met onze brakke hoofden aan de tour. Na de eerste straat ging het al mis want we begonnen maar gewoon te fietsen zonder op die kaart te kijken, gelukkig is George Town niet zo groot. Toen we even stopten om de kaart te bekijken stonden we onder een lantaarnpaal waar blijkbaar een paar gezellige duiven zaten te chillen en precies op dat moment lieten ze een flatsje vallen. Recht op Caits hoofd. Geweldig grappig natuurlijk. Toen Cait het weer aan kon en ik eindelijk had uitgevonden waar we ons bevonden op de kaart, stapten we weer op onze roze fietskes en bezochten de street art plekken. 

Na de lunch was het eindelijk helemaal droog en besloten we een plek te zoeken waar we konden gaan zwemmen. Cait had tip gekregen van iemand dat er ergens een rooftop zwembad was bij een hotel. We moesten gewoon doen alsof we daar verbleven en nonchi doorlopen langs de receptie naar boven. We gingen op zoek naar het hotel waar dat dan zou moeten zijn. We konden het niet echt goed vinden maar op een gegeven moment stonden we voor een hotel waar het best zou kunnen zijn. Toen we bij de receptie naar binnen liepen stond er een vrouwtje al voor de deur te wachten. Na een hele rare situatie en de vragen van de vrouw ontweken te hebben liepen we maar gewoon naar boven. Eenmaal op de rooftop gearriveerd was er nergens een zwembad te bekennen hahaha. Terwijl we weer terug naar beneden liepen bedachten we allerlei gare smoesjes wat we zouden zeggen als we de deur uit liepen maar toen we beneden kwamen zei de vrouw gewoon okaay byeee en wij liepen door. Niet zo'n geslaagde missie maar wel vet grappig. We besloten maar weer op de fiets te stappen en verder te zoeken naar een ander zwembad. Onderweg spraken we wat lokale meisjes aan die ons vertelden dat er aan het einde van de straat naar links een luxe hotel was waar we wel konden zwemmen, maar alleen als je er als gast verbleef. Naaaa dachten wij, komt wel goed! We bedankten de meisjes en gingen opzoek naar het luxe hotel. Niet veel later hadden we het gevonden en liepen met een paar andere mensen naar binnen. Het gebouw was echt enorm en prachtig. We liepen door de enorme lobby naar buiten waar je uitkeek op de zee. Rechts daarvan lag het zwembad, het was afgesloten met een hekje waarop stond: "Guests only". Ik weet niet helemaal waarom maar ik durfde gewoon niet te gaan hahaha. Cait besloot het voortouw te nemen en liep vet zelfverzekerd en nonchalant het poortje door naar binnen en zocht een ligbed achterin. Ze ging liggen terwijl ik in een deuk lag aan de andere kant van het hekje dacht ik ach man waar maak ik me ook druk om en liep ook naar binnen. We kleedden ons uit en sprongen in het prachtige zwembad met een nog prachtigerder uitzicht over zee. Lagen we dan te chillen in het zwembad van een SUPER luxe en duur hotel. 

Na een tijdje begon het een beetje af te koelen en omdat het ook al vrij laat was verlieten een voor een de andere hotelgasten the pool area. We besloten even te wachten tot het mannetje van de handdoeken weg ging. Aangezien iedereen een handdoek van het hotel had die ze na gebruik aan het mannetje afgaven en wij er geen hadden was het best obvious dat we geen hotelgasten waren. Op het moment dat hij naar binnen liep en even weg bleef liepen we het zwembad uit en kleedden ons aan. Drijfnat liepen we via een andere uitgang weg van de pool area. We liepen langs de zee tot ik op een gegeven moment een opening naar de straat zag. Dwars door een stukje tuin liepen we naar de opening wat een parkeerplaats bleek te zijn. We groetten de parkeerwachten vriendelijk en liepen door. Vanaf dat moment waren we een soort van 'veilig' en niet meer op het hotelterrein. We liepen met onze drijfnatte jurken terug naar de fietsen die we aan de overkant van de straat een een paal hadden gelockt. Toen we bijna bij de fietsen waren bedacht ik me dat ik de sleutel van het slot bij binnenkomst los op het tafeltje naast onze ligbedden had gelegd........ lekker typisch weer natuurlijk. Snel keerde ik mijn backpack helemaal om in de hoop dat ik m toch nog ergens in had gestopt voordat we weggingen maar helaas pindakaas. Er zat niks anders op, ik moest terug naar binnen. Ik sloeg cait's sarong om mijn schouders om mijn drijfnatte jurk een klein beetje te verbergen en liep alsof er niks aan de hand was door de hoofdingang weer naar binnen. De mannetjes bij de deur openden vriendelijk de deuren voor me en verwelkomden me. Ik lachte vriendelijk en liep door naar het zwembad. Ook daar knikte het handdoek mannetje vriendelijk naar me toen ik naar het tafeltje liep en de sleutel eraf plukte. Ik liep heel cool weer gewoon door de hoofdingang naar buiten waar Cait om het hoekje braaf op me stond te wachten. Waarschijnlijk hebben we het zelf veel spannender gemaakt dan het daadwerkelijk was maar dat maakt niet uit. Eind goed algoed. 

Die avond hebben we weer lekker gegeten met een paar mensen van het hostel en daarna weer op stap gegaan. Wederom een hilarische avond gehad. Helaas moesten we de volgende dag afscheid van elkaar nemen want Cait ging richting Kuala Lumpur om een vlucht naar Singapore te nemen en ik ging naar de Perhentian Islands. Onze bussen vertrokken beiden 's avonds en dus besloten we de rest van de dag gewoon lekker te niksen en een beetje onze zaken te regelen die geregeld moesten worden. Dit was niet zo makkelijk vanwege de shittttt wifi die we hadden maar we kregen het voor elkaar. Om 22u stond mijn mini van voor het hostel om me naar de ferry te brengen en nam afscheid van mn topwijffie. Misschien zien we elkaar nog in Vietnam :). 

Xxxxxxx